تو آمده بودی که جهان را از روشنی سرشار کنی. هوادارانِ تاریکی می‌کوشیدند که این نور منتشر را خاموش کنند تا جهان لباس سیاهی و تاریکی بپوشد. تو اما برای شیفتگانت همچو خورشیدی بودی که تمام ذرات منظومه عالم را گرمی و روشنی می‌بخشید. تا آنکه در واپسین روزهای ماه صفر از بند این جهان رستی تا به جهان دیگری نور بپاشی. گویی تمام نظم این عالم با کوچیدن تو به هم ریخت و نبودنت، به بزرگ‌ترین غم آدمی بدل شد. تو کوچیدی و زمین به پستی و فناپذیری‌اش ادامه داد تا جای خالی تو تا همیشه و هنوز در تمام زمان‌ها و مکان‌های تاریخ احساس شود…
کای محمد! این جهان و آن جهانی نیستی
لاجرم اینجا نداری صدر و آنجا متکا
رحمتت زان کرده‌اند این هر دو تا از گرد لعل
این جهان را سرمه باشی، آن جهان را توتیا…*
سالروز رحلت رسول اکرم(ص) را بر محبّان آن حضرت تسلیت می‌گوییم.
*حکیم سنایی غزنوی
