خوش آن ساعت که می‌رفتی و طاقت می‌رمید از من
تغافل از تو می‌بارید و حسرت می‌چکید از من
خوش آن ساعت که هرگز بر مراد ما نبود، اما
نصیحت‌های بی‌تابانه گاهی می‌شنید از من
خوش آن غیرت که می‌افزود بیدادش اگر گاهی
حدیث شکوه آمیزی به گوشش می‌رسید از من
ز ذوق کشتن ما گرم خون گشتی و می‌دانم
که ممنونند فردای قیامت صد شهید از من
دلا امشب کجا بودی که محرم بودم و عرفی
چه زهرآلود نشترها به جانش می‌خلید از من
