گل ها بلدند حال آدم را خوش کنند، روحیه اش را عوض کنند، زیبایی و لطافتشان را به رخ بکشند. عطرشان را بریزند روی پیراهنت … اما بلد نیستند همیشه بمانند. می آیند و تو روزی مسحور وجودشان می شوی، مسحور رنگ آمیزی زیبایی که دارند. نمی توانی نگهشان داری. چون نیامدند که بمانند. آمدند تا تو را اهلی رایحه شان کنند و بعد، یک روز آهسته آهسته برای همیشه بروند…
این مطلب در تابستان ۱۳۹۴ در وبلاگ سرو سهی منتشر شده است.
