عاشقانه‌ای از محمدرضا معلمی

کبوترانه بیایی، من آشیان باشم…

کبوترانه بیایی، من آشیان باشم
تو بال و پر بگشایی من آسمان باشم
به من اجازه بده لحظه‌ای برابر نور
برای راحت چشم تو سایبان باشم
مباد اینکه دلم را به جز تو بسپارم
مباد با احدی جز تو مهربان باشم
بگو چگونه مرا دوست‌تر از این داری
بگو که آرزویت چیست، تا همان باشم
‌برای بود و نبودم لب از لبت بردار
بگو بمیر، بمیرم؛ بگو بمان، باشم…

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

درباره سایت

از رنج زندگی، به ادبیات پناه آورده‌ایم؛ به واژه‌های خیال‌انگیز و آهنگین، به آه، نگاه و نگاره. به عشق، به مهر، به دوست داشتن…

پیوند دوستان

Copyright 2020 | Elmirashahan.ir | All Rights Reserved