عاشقانه‌ای از احمد عزیزی

… آه ای تنها بهار بخت من!

… آه ای تنها بهار بخت من!
گریه کن بر این خزانِ سخت من!
من امید نوبهاری داشتم
از تو ای گل! انتظاری داشتم
چشم من امشب به جز شبنم نبود
زخم‌هایم را شمردم کم نبود
زخمِ بر تنهاییِ خود خَم شدن
غصۀ از نیمۀ خود کم شدن
یاد باد آن روزهای رفته را
یاد باد آن «بهترین یک هفته» را
ما میان خنده‌ها رد می‌شدیم
در نگاه هم مجرد می‌شدیم
چشم ما آیینه را گم کرده بود
بوسه در گلدان تراکُم کرده بود
ما شبیه بغض یکدیگر شدیم
مثل الماسی بر انگشتر شدیم
روح تو لغزید هر شب بر تنم
من، «تو» شد صدبار در پیراهنم
باد رمزی زیر گوش غنچه گفت
روی ایوان «دوستت دارم» شکفت …

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

درباره سایت

از رنج زندگی، به ادبیات پناه آورده‌ایم؛ به واژه‌های خیال‌انگیز و آهنگین، به آه، نگاه و نگاره. به عشق، به مهر، به دوست داشتن…

پیوند دوستان

Copyright 2020 | Elmirashahan.ir | All Rights Reserved